Κάλλια Παπαδάκη
Από τον ήχο του ακάλυπτου στον εύηχο στίχο Ποίηση δεν είναι μόνο η αλήθεια των εννοιών, αλλά και η αλήθεια των ήχων. Συχνά το ακουστικό αποτέλεσμα (η τονικότητα, οι παρηχήσεις, οι αντηχήσεις) είναι φορέας ισχυρότατων μηνυμάτων, που εμπλουτίζει το συναισθηματικό και νοσταλγικό περιεχόμενο των στίχων, κάνοντας τις λέξεις πιο διαπεραστικές. Αφουγκραστείτε το παρακάτω τετράστιχο της Κάλλιας Παπαδάκη, που, μαζί με τον τίτλο του, συνθέτει μια τρυφερή ελεγεία και ταυτόχρονα μια μελωδικότατη συμφωνία από υποστυλώματα που τρίζουν, πόρτες που γέρνουν σκούζοντας, σανίδια που στενάζουν κάτω από αβέβαια βήματα, (προσέξτε τις παρηχήσεις του ρω, του γάμα και του μι, την αναχαίτιση που προκαλεί το θήτα στον πρώτο στίχο και την εκρηκτική έναρξη του τίτλου με κάπα και ρω. Ακόμη, δείτε πού σταματάει η ανάσα). κρακς Μικρές χαραγματιές συθέμελα η σιωπή αυτών που δεν έχουν ειπωθεί · ακόμη μικρές χαραγματιές οι ρωγμές στα σπίτια Ποιητική Συλλογή «Λεβάντα στο Δεκέμβρη», εκδόσεις Πόλις, 2011.